زمین با نیروی کار و سرمایه ترکیب شده (ابزار و دستگاه‌ها، مانند تراکتور) تا محصولات رشد و مصالح استخراج شوند. تجهیزات و نیروی کار بیشتری برای انتقال آن اجناس در سراسر جهان استفاده میشوند، تا جایی که آنها تبدیل به محصولاتی شوند که مشتری‌ها آن ها را بخرند. کارآفرینان (دارندگان تشکیلات) کسب و کارها را راه می‌اندازند، عوامل دیگر تولید را در هم می‌آمیزند، و خریداران و فروشندگان را گرد هم می‌آورند.
مثال:
کشاورزان معمولا دارای زمین هستند و برای امرار معاش بر روی آنها کار میکنند. آنها دانه‌ها را در خاک میکارند (زمین)؛ ساعت‌ها صرف آماده سازی، کشت و چیدن محصولات میکنند (نیروی کار)، و از تراکتورها و ابزار دیگر استفاده میکنند (سرمایه) تا اثربخشی کار خود را بالا ببرند. به عنوان کارآفرین، کشاورزان کسانی هستند که عوامل دیگر تولید را گردآوری و محصول را به بازار عرضه میکنند (اقدامات).
در قرن 18، اقتصاد دانان کلاسیک همچون آدام اسمیت مشاهده کردند که قیمت بازار محصولات میتواند به اجزای متفاوت تقسیم شود. آنها این اجزا را سه عامل تولید نامیدند: زمین، نیروی کار و سرمایه. بعدها اقتصاد دانان چهارمین عامل را اضافه و آن را اقدامات نامیدند (یا کارآفرینی).
