بیت‌کوین، اتریم و ریپل انواعی از رمز ارزها هستند که مانند دلار آمریکا یا پزو مکزیک، به عنوان شکلی از پرداخت مورد استفاده قرار میگیرند. اما عناصر بنیادی دیجیتالی و مجازی رمزارزها، آن‌ها را از وجوه نقد متایز میکنند. رمزارز یک نماینده‌ی دیجیتالی از پول است که به عنوان واسطه‌ی تبادل، واحد محاسبه یا یک ذخیره‌ی ارزش عمل میکند، اما اعتبار پول قانونی را ندارد. رمزارزها براساس زنجیره‌ی بلوکی هستند، سیستمی که تراکنش‌های شبکه‌ی کامپیوتری را در جهت حفظ قابلیت ردیابی و امنیت ثبت میکند. زنجیره‌ی بلوکی به رمزارز این امکان را میدهد که به صورت غیرمتمرکز باشد بنابراین هیچ نهاد خاصی، مثل دولت یا بانک مرکزی، نمیتواند آن‌ها را منتشر کند یا تغییر دهد. میتوان رمزارز را در بازار درست مانند خرید یورو یا فروش ین مبادله کرد (اگرچه رمزارز بی‌ثبات‌تر است). اما به یاد داشته باشید که مبادلات رمزارز ریسکی است (میتوانید تمام پولی که سرمایه‌گذاری کرده‌اید را از دست بدهید) و تنها اگر تحمل ضرر و زیان را دارید به دنبال آن باشید.
مثال:
بیت‌کوین اولین رمزارز متمرکز بر زنجیره‌ی بلوکی بود که هزاران شکل دیگر رمزارز را به وجود آورده است (به نام "آلت‌کوین" کوتاه شده‌ی آلترنیتیو کوین به معنای جایگزینی برای بیت‌کوین). در سال ۲۰۰۸ توسط فردی (یا گروهی از افراد) به نام ساتوشی ناکاموتو که همچنان هم شناسایی نشده است به وجود آمد. بیت‌کوین تراکنش‌ها را ثبت میکند و توسط هیچ دولتی توزیع نمیشود (غیر متمرکز است). در حالی که بیت‌کوین برای خریداری بعضی چیزها استفاده میشود، به اندازه‌ی هیچ ارز توزیع شده دولتی مورد قبول واقع نشده است. بیت‌کوین بیشتر برای نحوه‌ای که مبادله میشود شناخته شده است (که به شدت هم بی‌ثبات است)، قیمت آن در ماه‌های آخر سال ۲۰۱۷ به دو برابر بالای 18.000دلار به ازای هر کوین رسید اما نصف ارزش خود را تنها چند ماه بعد از دست داد.
