استهلاک را می‌توان این طور تعریف نمود؛ کاهش کیفیت، کمیت یا ارزشِ مداومِ یک دارایی به‌طور همیشگی.
استهلاک معیار دوامِ یک دارایی ثابت هست. در واقع انتظار می‌رود با گذشت سال‌ها، از کارکرد اموال ثابت که به‌صورت مداوم در بیزنس استفاده می‌شود، کاسته گردد. همیشه شرکت‌ها به این مورد توجه می‌کنند و آن را در کنار سود و زیان سالانه خود ثبت می‌نمایند و به سازمان‌های مختلف ارائه می‌دهند.
هزینه‌ی استهلاک در حسابداری به شرکت‌ها یا افراد نشان می‌دهد که چه مقدار از ارزش دارایی خریداری شده در عرض یک سال یا یک دوره مورد استفاده قرار گرفته است. کمپانی‌ها می‌توانند هزینه‌ی اموال گرفته شده را به هزینه‌های برند اضافه کنند و از این موضوع در راستای اهداف مالیاتی استفاده نمایند. این در واقع یکی از استفاده‌های اصلی از مفهوم استهلاک است. می‌توان با کمک چنین موضوعی بازپرداخت مالیات را تا حد قابل توجهی کاهش داد. مالیات برای شرکت‌ها مسئله‌ای مهم است و هنگام شنیدن آن دست و پای خود را گم می‌کنند!
بگذارید مثالی بزنیم. فرض کنید که برای کمپانی خود یک جرثقیل به ارزش 1 میلیارد تومان خریداری کرده‌اید. طبیعتا نمی‌توانید در همان سالی که وسیله را خریداری نموده‌اید، تمام مبلغ را کسر نمایید و اصلا مالیاتی نپردازید. خوش‌بختانه راه دیگری وجود دارد. می‌توانید برای رهایی از مالیات، عمر مفید جرثقیل را حساب کنید و سپس استفاده‌ی بیش‌تری از جرثقیل کنید یا با روش‌های گوناگون از عمر مفید آن بکاهید. این طوری مجبور هر سال مبلغ بیش‌تری را کسر کنید و مالیات کم‌تری متقبل شوید.
